ایـــن واژه هــا . . .
آنـقــدر مــحـو چــشـمـهای کــهـربـایی ات مـیشـونـد ،
که دوســتـت دارم و بـی تــو مـیـمـیـرم کـه هــیـچ !
حـتی یـک ســلام ســـاده ی چــهـار حـــرفـی را
از یـاد مــیـبـرنـد . . . !
تــنــهـا بــرای لـــحـظـه ای . . .
نـگاهــت را از ایــن عــاشــقـانـه بـگیــر ،
مــدتــهـاســت . . .
داغ گــفــتـن یک ســلام
بــر دل این واژه هــاســت . . .
مــاهی به آب گـفـت : بی تـــــو مـیـمـیرم !
آب خـواســـت امتحــانــش کنـــد ، گفــت : میــرم و بــه حــرفـات فـکــر میـکـنـم !
رفــت و زود بــرگـشــت . . .
امــا
مــاهی مـــرده بــود . . . ♥
من بے تــو مے میرم
فقط پیش تــو آروم مےگیرم
تـا جــون دارم بـﮧ عشقتـــ اسیرم
هر چے کـﮧ دارم تویے بے غم مے میرم
بے تو هر لحظـﮧ دلـم مے گیره از هر چے کـﮧ هستـــ
نذار بے تـــو بمونم بے نفس
هر چے کـﮧ دارم تویے بے غم مے میرم
