بـه نـام عشــق و بــه نــام وارثــان تــعهـد . . .
هـــمیشـه در بــدتــريــن روزهــا و لـحـظـه هــاي زنــدگـيـم ،
بــهـتــريــن روزهــا و لــحظـه هــا را بــرايــت آرزو کـردم.. . .
ســرمــاي خـيـانـتـت حــرارت وجــودت را کـمي آشتفتـه حـال کــرده ،
بـهــار گــرم دلــم لحـظـه شــمـار زمــسـتان ســرد اســت . . .
رنگــواره ي ســرخ رخـسـاره ام ديگــر بــه خــود نمـي بـالــد . . .
خــورشـيد ســـوزان دقــايـقي از سـحــرگاه را بـه مهـتاب بـدهـکار اسـت ،
قـنــاري گــل را دينـار مـي بيـند و مـاهي آب را صخــره . . .
بــرگــهاي درخــتان مـمـلوح از شــب تــابـهـاي خــامــوش اسـت ،
و شــاخه هـاي درخــتـان مهــره هــاي شطــرنج بــراي پــرنـدگان . . .
يــخ طـلاي سفـيـد گـشتـه و مـه نـسيم شـامـگاهي ،
ســيلـوهـاي گـنـدم جـايـگاهـشان را بـا قـنـاتي از اشک جــايـگزين کــردند . . .
کـلاغ روزه ي سکــوت بـنا کــرده ،
و پــرســتو بـا فـکــر شــکار قـنـاري شــب را سـحــر مي کـنــد . . .
غــو بــه تنـهايـي کــوچ مـي کنـد و مــو در پـي انـتقـام از ابــرو . . .
پــس بــمان...!
بمــان... در بــرزخ خيــانـتــت !
زيــن پــس...
زيـن پـس... عــاشقـانــه فـــرامــوشــت خــواهــم کـرد . . .
در خـفقــان رفـتـنت آنـقـــدر چــشم بـه راهــم
که ســوي چــشمـايــم را ز دســت داده ام . . .
امــا خــاطــرات آغــوشــت ذره اي از احــساســم را کــم بـيـنا نـکــرده ،
و به تـکــرار هـم آغــوشي مـي طلبـد. . .
نمــازم بــدون تــو قضـاســت ، و رکــوع ام در نبــودنـت سجـده . . .
تـک شــاخــه گـل زرد کنـار پنـجــره ام بـا بــودنـت گلسـتـان اســت ،
و حيـــاطــ ســر سـبـز خــانــه ام در نـبــودنــت کــويــر . . .
نــورگيــر اتـاقــم خــامــوش اســت ،
و ز بــودنـت نــبـودنــت کــابــوس . . .
پــس کمي تحـمـل کــن و بنگــر !
کــه کـدامـين حــديثـــ را بــه اشـتـباه ورق زده ايم ،
شايــد بتــوان در انـدک زمــان باقي مـانـده از ايــن چـنــد روز زنــدگي را
بــدون ضــربـه هــاي تــنهـايي و در کنـار هــم از نــو بـنـويســيم
و بـراي همـيـشه تـنهـايي را تنــها بگــذاريم ،
به امــيــد آن روز . . .
که هـيـچ يـک از عــشــاق ،
از کـلام نــرسيــدن بــه عشـق زيـباســت
بــراي دلــداري دل خــويــش مــدد نـجـويـنـد ،
به امــيـد آن روز . . .
دانلود دکلمه در ادامه مطلب . . .
