یکی موند و یکیمون رفت، جهان ما دو قسمت شد 

یکی تنها توی خاکش، یکی راهی غربت شد 

یکیمون از قفس پر زد،یکی خواست و نمیتونست 

نگاهش رو به دریا بود ولی راهو نمیدونست 

دو تا آینده ی مبهم یه تابستون بی خورشید 

همون فصلی که رویامون مثل ارتش فرو پاشید 

میون زمزمه هامون یه آهنگ یادگاری موند 

یکیمون از خدا دور شد، یکی هنوز نماز میخوند 

تو و عکسای دیروزت، منو شعرای این دفتر 

توی نوستالژی جا موندیم به زیر خاک و خاکستر 

به دنیا اومدیم اما ما این دنیا رو نشناختیم 

چه میموندیم چه میرفتیم به هم بازی رو میباختیم

یکی از ما تموم زندگیشو توی تصویر تنهایی سفر کرد 

نمیدونست خودش رو جا گذاشته که یه حسی تو قلبش میگه برگرد 

یکی از ما هنوزم رو به دریا توی دنیای دیروزش اسیره 

یه خواهش از خدا داره که شاید جوونیشو بتونه پس بگیره 

تو و عکسای دیروزت، منو شعرای این دفتر 

توی نوستالژی جا موندیم به زیر خاک و خاکستر 

به دنیا اومدیم اما ما این دنیا رو نشناختیم

چه میموندیم چه میرفتیم به هم بازی رو میباختیم

تـمـــوم آرزوی مـــن داشــتـن عـشــق تــو بــود . . .

جــدایـی شــد قـسمـت مــن ، نـفـریــن بـه چــشـم هــای حـسـود !

فـکـر نـمـی کـردم تـو یـه روزی از مــن و عـشقـم بـگــذری . . .

یـا کـه بـخــوای واســه کـسی یـه جـا تــو قـلــبـت بـزاری !

آخـه با رفـتـن تـو عــشـق هـم از ایـنـجـا دیـگـه رفــت . . .

حــالا فـقـط خــاکـستـر خــاطــره هــات مــونــده و بــس !

تــو رفتـی و آسمــون دل ابــرهــای بـارونی کــشیـد . . .

چـشم هـای خـیـس و غــم زدم اشـکـ هـای شــور رو می باریــد !