شــب از مـهـتـاب ســر مــیـره ، تـمـام مــاه تــو آبــه
شـبـیـه عـکس یک رویــاسـت ، تــو خــوابـیـدی جـهـان خــوابـه
زمــیـن دور تـو می‌گـرده ، زمـان دسـت تـو افـتـاده
تـمـاشـا کـن سـکـوت تـو ، عـجب عـمـقی بـه شـب داده
تـو خـواب انـگار طـرحی از گـل و مـهـتـاب و لـبـخـنـدی
شـب از جـایی شـروع مـیشـه کـه تـو چـشمـاتـو مـی بـنـدی
تـو رو آغــوش می‌گـیـرم تـنـم سـر ریـز رویـا شـه
جـهـان قــد یـه لالایی تـوی آغـوش مـن جـا شـه
تـو رو آغـوش می‌گـیـرم ، هـوا تـاریـک‌تــر مـیشـه
خــدا از دسـت‌هـای تـو بـه مـن نـزدیـک‌تـر مـیشـه
زمـیـن دور تـو می‌گــرده ، زمـان دسـت تـو افـتـاده
تـمـاشـا کـن سـکوت تـو عـجـب عـمقی بـه شـب داده
تـمـام خـونـه پــر می‌شـه از ایـن تـصـویـر رویـایی
تـمـاشـا کـن ، تـمـاشـا کـن چـه بـی‌رحـمــانـه زیـبـایـی
« روزبه بمانی »
شبــہـایم پــُــر شــده از خواب هـایـی کـــہ در بیــدارے انتظـارش را دارم . . .
مـی دانــی بـیا بنشین اینجــا تا برایت کمــی دَردُ دل کنـم ...
از تــو چـــہ پنـــہـان ، شبـہـــا در خــواب ، رخت ِ دامادی را به تــטּ دارم . . .
کـــہ عروسش تــویـــی . . .
خوشحــال کننـــده است نـــہ ؟
اما همیشــه رخت ِ عروســی ، خبــر از مــرگ بوده . . .
نکنـــد نیاییُ مـטּ اینجــا از غصـــہ دلتنگــی ِ نیامــدنت . . . بمیـــرم ؟!!!
تــو تعبیـــر ِ خواب بلــدے دلکــــم ؟
بیــا تعبیـــر کـטּ کـــہ تا تـو فاصلــه ایـی نمــانده . . .
بیــا و دلخــوشیم را برایــم بـه بـاور تبــدیل کـטּ
فقــط بیـــا . . .
بودنتـــ را می خواهم ...
دلـم بـرای یـک درد تـنگ شـده ...
درد فـشرده شـدن مـیان آغوش مـعشوقـم ....خـودمـانـیم ..چـه درد شـیرینی بـود !
