بـــودنــت را حــال درکـــ مـیـکنـم . . .
حــال کـه دیگـر کـنارم نـیستـی
کـیلـومـتـرهــا فــاصـلـه دیــوانــه ام مـیـکـنـد . . . !
آن هــم فـاصـلـه از تــو ،
از تــو کـه تـمـام زنــدگــیـم هـستی !
دلـــم بــرایـت تـنگ تـنگ اســت !
حــال مـی فـهـمـم خـنــده هـایـت ، نـفس هـایـت ، نـگاه هـایـت را
چـــقـدر دوســت دارم . . .
قــسم بـه تـمـام ایــن اشکــ هـا
قـسـم بـه تـمـام ایـن فـاصـلـه
قـلبـم بــدون تـــو نـخواهـد تـپـیـد !
میدونی چرا نمیتونی فراموشش کنی و هنوز دوسش داری؟
چون هیچ کس مثل اون حرفای قشنگ بهت نزده بود
و دوست دارم رو مثل اون به زبون نیاورده بود.
چون هیچ کس به شیرینی اون تورو "عشقم" خطاب نکرد.
چون هیچ کس مثل اون یه "میم" به آخر اسمت اضافه نکرد
و هیچ کس نتونست بهت تجربه قشنگ حس عزیز بودن رو بده.
چون هیچ کس مثل اون نفهمید که
وقتی میگی:"خوبم مرسی" یعنی خیلی ناراحتی و بغض داری.
چون هیچ کس به اندازه اون پا به پات نیومد
و با هر نفست، نفس نکشید.
دیدی چندتا دلیل برای فراموش نکردنش و دوست داشتنش داری؟
تازه شاید خیلی بیشتر از این باشه
ولی خیلی عجیبه حتی نمیتونی یه دلیل برای رفتنش پیدا کنی!!!
