چــه روزهـــایی را کـه کـنــار گــذاشـتــه ام بــرایِ تـــو . . . (!) 

چـه عـاشقـانـــه هـایی . . . چـه حـــرفـهایی . . .

می دانــی ؟ هر کـســی یـک یـواشکـــی هـایی بــاید داشـتـه بـاشـــد . . . (!) 

یـک یــواشـــکی هایی که تنــها او بـدانـد . . . 

یـک حـــرفـهایی بـایـد داشـــتـه باشــد کـه تــنهـا بـه گـــوشِ او بـرسـد . . .

بـوســه هـایِ پـشـتِ در . . . آغــوش هایِ بـی هــوا . . .

ایـنــها کـه مـی گـویـنــد ایـن حـــرفهــا قــدیـمـیـسـت ، اینــها را چــه به مـا . . . (!) 

مــن انکـــار نـمی کــنم که بــرایِ تـــو عـاشــقی خــواهــم کـرد . . .

و بـی ســیـاســـت تــریــن مـــرد رویِ زمــین خــواهــم بـود ،

کـه نــدانـد چـه مـــوقـع بـایـد خــودش را بـگیـرد ، چه وقــت باید چه بــگوید . . .

مــن هــر وقــت و همـیـشـه مــی گـویـمــت :  دوســتــت دارم ! 

حـتی شـــده مـــیانِ جـمـع . . .

بـگــذار هــر کـه هــر چــه می خــواهـد بگـویــد ،

شـــوقِ چشـــمـانِ تــو بــه تــمـامِ دنــیا مــی ارزد . . . (!)