از ایــن دیــار بـی کـسی چــه بـی بـهــانـه مــیـروی . . .
و زیـن دل شکـسـتــه ام چـه عــاشـقــانـه مـیــروی . . .
نــگاه گــرم تــو مــرا امــیـد هــر تــرانــه بــود ،
چــه ســاده نـازنـیــن مـن از ایـن تــرانـه مـی روی . . .
چــه کــرده ام مـگـر تــو را امـیــد زنـدگانـیـم ،
کـه ایـنـچـنـیـن عــزیــز دل ز حـجــم خـانـه مــیـروی ؟
نـگاه ســرد و خـسـتـه ات خـــزان کـنـد بـهــار مــن ،
اکـنــــون که مــن شـکسـتـه ام از ایــن خــرابـه مـیــروی ؟
اگــرچــه مــیـروی عـزیــز ، بـســان شــاپــرک ولــی ،
امــیـد زنــدگانـیـم چــه عــاطـفـانـه مـی روی . . .
« علی شیوایی »
دلــیـل بـیـهــوده نـیـار کـه مــن ســرم نـمی شـود ،
نـگــو کـه قـسـمــتـم نــبـود کـه بــاورم نـمـی شــود !
گــذشـتـی از کـنار مــن کـه بـا غـــریـبـه هـا روی ؟
دگــر چـه گــویـمـت تــو را کـه بـاورم نـمـی شــود . . .
« علی شیوایی »
