لـمـس کــن کلمــاتی را کــه بــرایـت می نــویســم
 
تا بخــوانی و بفــهمی چقــدر جـایــت خــالی ســت
 
تا بــدانی نبــودنـت آزارم مــی دهــتد...
 
لمـس کــن نـوشــته هــایـی را

کــه لـمـس نـاشــدنی ســت و عـــریان...

 
کـه از قـلبــم بـر قلــم کـاغــذ می چـکـد
 
لمس کــن گــونـه هــایــم را
 
کـه خیــس اشــک اســت و پـر شــیار...
 
لمس کــن لحــظـه هـایــم را...
 
تــویی کــه میــدانی مــن چـگـونه عـاشــقت هسـتم
 
لمــس کـــن ایــن بـا تـــو بــودن هــا را...
 
لمـس کـن...
 
همــیشه عــاشقـت می مــانــم
 
دوســتـت دارم ای بـهتــرین بهــانـه ام...

درســت اســت یـک طــــرفـه بـــودن همـــه چـیــز را خــــراب میـکــند امـــا . . .

بـه حـــد مـــرگ دوسـتــت دارم حـتی اگــر ایــن عشـــق یـک طرفـــه باشــد !

رویـای بـا تـو بــودن افتخــاریســـت کـه نصیــب هــر کـسی نمی شـــود . . .