تــو می دونستــی که چه کیفـــی داره . . .!
دســتِ منو بگـــیری باهم دیگـــه بریم خیــابون گردی ؟
نــه نــه ! اشتبـــاه نکن با ماشـــین نه پیــاده ی ِ پیــاده
شـــونه به شــونه ی همــدیگه راه بریـــم
جلــویِ مغازه هــا وایســتیم و الکــی به ویتــرین خیـــره بشیـم
بچــه هارو نگـــاه کنیــم و از آینــده و اینــکه قـرارِ
مامــان و بابــایِ خوبــی باشیــم حـرف بزنیــم
دوتــا چایــی بخریــم و من بگــم اینکــه دارچیــن نداره
تو زود دستـــمو ول کنــی بــدویی پــودرِ دارچین بخــری
.
.
.
تـــو هِی حـــرف بزنی و مــن یهو وایســتم رو نــوکِ انگشــتام و ماچــت کنم . . .
بــعد زود وایســتم سرِ جــام که انــگار نه انگــار اتــفاقی افــتاده
تــو می دونستــی چه کیفــی داره . . .!
بشیــنیم رو یه نیمکـــت
مــن گم بشــم زیرِ شــونه هـات
بعــد برات کــتاب بخــونم و تـو گـــوش بدی ؟
یــا اینکه دســت تو دســتِ تـو من از رویِ جــدول راه بـرم
تـوام دستمــو محکــم بگیری کـه نیفتـــم ؟
.
.
.
تــو می دونـی با همــین سادگــی ها
می شــه زندگــی کرد و خوشبـــخت بود ؟
عجیـب دلتنگم . . . واسـه وقتایی که عجـیب دلتنگـم می شـدی . . . (!)
