عــــزیــز دلــــم وقـتــی در کـنــارمـی احـســاس غــربـت نمـیکــنم
آرامـــــم و از ایــن زمــــانـه ســــــــــــرد شـــکایـت نمـیکنــم
وقــتـی در کـنــارمـی از خـســتـگی هـــای زنــدگی رهــا میـشــوم
مـیــــروم در حـــس تـــــو ، و یـک عـــاشــق واقـعی میــشـوم
وقـتـی در کـنـارمـی ایـــن گـــرمــای وجـــــودت اســت کــه بــه مــن
شـــوق نـفــس کــشیـــدن مــیـدهـــد . . .
ایــن عـطــر حـضــورت اســت کـه بـه مــن عـشــق زنــدگی را میــدهـد
بیـخـــیـال از هـــر چــه غــــــــــــــم اســت در ایــن دنـیا . . .!
تـــو را عــشق اســـت کــه خـــــدا بــه مــن داده ایـــن فــرشتـه زیـبا را
نــه دلتـنـگی نــه نــا امـیـــدی وقـتـی تـــــو هسـتی
چـــه لـحــظــه ای بـهـتــر از ایــن . . . ؟
چــه لـحظــه ای زیبـاتـــر از ایــن کــه تـــو را در مـیــان خـــودم مـیگیـرم
چــه حـسی قشنـگتــر از ایــن کــه مــن تـــو را نـــوازش مـیکنــم
و بــه وجــــودت افـتخــــار میــکــنم . . .
هــیچ لحــظـه ای را در زنـــدگـی ام بـا ایــن حـــس عــوض نمیـکنـم
مـــن تــو را بــه هیــچ قـیمتـی رهــا نمیــکنـم . . .
دوسـتــت دارم ای زیـبـاتـــرین حــس زنــدگــیـم . . . !
