عــــزیــز دلــــم وقـتــی در کـنــارمـی احـســاس غــربـت نمـیکــنم
آرامـــــم و از ایــن زمــــانـه ســــــــــــرد شـــکایـت نمـیکنــم
وقــتـی در کـنــارمـی از خـســتـگی هـــای زنــدگی رهــا میـشــوم
مـیــــروم در حـــس تـــــو ، و یـک عـــاشــق واقـعی میــشـوم
وقـتـی در کـنـارمـی ایـــن گـــرمــای وجـــــودت اســت کــه بــه مــن
شـــوق نـفــس کــشیـــدن مــیـدهـــد . . .
ایــن عـطــر حـضــورت اســت کـه بـه مــن عـشــق زنــدگی را میــدهـد
بیـخـــیـال از هـــر چــه غــــــــــــــم اســت در ایــن دنـیا . . .!
تـــو را عــشق اســـت کــه خـــــدا بــه مــن داده ایـــن فــرشتـه زیـبا را
نــه دلتـنـگی نــه نــا امـیـــدی وقـتـی تـــــو هسـتی
چـــه لـحــظــه ای بـهـتــر از ایــن . . . ؟
چــه لـحظــه ای زیبـاتـــر از ایــن کــه تـــو را در مـیــان خـــودم مـیگیـرم
چــه حـسی قشنـگتــر از ایــن کــه مــن تـــو را نـــوازش مـیکنــم
و بــه وجــــودت افـتخــــار میــکــنم . . .
هــیچ لحــظـه ای را در زنـــدگـی ام بـا ایــن حـــس عــوض نمیـکنـم
مـــن تــو را بــه هیــچ قـیمتـی رهــا نمیــکنـم . . .
دوسـتــت دارم ای زیـبـاتـــرین حــس زنــدگــیـم . . . !
هــــر گـــــاه از شــــدت تـنهـــایــی هـــــــــوس اعــتمــادی دوبــــاره بــــه ســـــرم مـی زنــد ...
خــنجـــر خــیانــتی را کــه در پــشـتم فـــرو رفــته در مــی آورم ...
صــیقــلی عــــاشـقـانـه... انــدکی نمــک بـــه رویــش...
نـــوازشــش کـــرده و دوبـــاره ســر جــاییش می گـــذارم...!!!
از قـــــــول مــــن به آن لــعنــتی بـــگــــــــویید : خــیالـــش تـخــــت !
منــه دیـــوانه هـنـــوز بــه خـنجـــرش هـــم وفــــا دارم....
