ܠخــتـرڪــ قـصـــــه اگـــر بـاشــــܨ . . .
مــܨ بینــܨ ،
بـــه تـنـهـایــܨ بـایــــܠ بـــــه ܠوش بـکـشـــܨ
نـگـــــاهِ مـــــرܠی را
کـــه سـنـگـیـنــܨ مــܨ کـنـــــܠ
رویِ لـحـظـــــه هـــایِ « نـبــــوܠنــَش » !
یـــه احســاســܨ بـــه تـــو ܠارم ، یـــه جـــوری از تــو ســرشــارم
یـڪـم ایــن حــس رو بــاور ڪـن ، ڪـه بــی وقــفـه ܠوســـت دارم
ایــن روزهـــا ،
بیشــتر از هــر زمــانی
دوسـت دارم خــودم باشــم !!
دیگــر نـه حــرص بدســت آوردن را دارم
و نه هـــراس از دســت دادن را . . .
هرکـــس مـــرا میـــخواهد بـخـــاطــر خــودم بخواهــد
دلــم هـــوای خـــودم را کـــرده اســت . . . ..