هــرگــز تمامــت را بــرای کـسی رو نـکــن ،
بـگــذار کـمی دســت نیـافتنی باشـی ،
آدم هــا تـمــامــت کــه کـنـنـد ،
“رهـــــــــایت” می کننـد . . . !
.
.
.
.
دلــتنـگی نــه بـا قلــم نــوشـته می شـود…..
نـه با دکـمـه هـای ســرد کـیبـورد…….
دلتـنگی را بـا اشـک می نـویسـنـد…
.
.
.
.
هــر بـار کــه می خـواهــم بـه سمـتـت بیایم یـادم می افـتـد
” دلـتـنـگی ”
هـرگـز بــهــانه خـوبی برای تکــرار یک اشـتـباه نیـست . . . !
.
.
.
.
به خــواب پـناه بــرده بــودم . . . !
از تـــمام عشــقمان فاصله اش ســــهم مـن است
هــــر کجا میروم از قـــصه ی عشقی سخن است
چـــاره ای نیست... ، بـه رویــــای تــو عــادت دارم
این همان سخت ترین قسمت عاشق شدن است
