در هــیاهــوی زنــدگــی دریــافـتم چــه دویــدن هـــایی کـــه فــــقط پــاهـایـم را از مـــن گـــرفــت

در حــالــی کــه گـــویـی ایـــــستاده بـــــــــودم ...

و چــــه غــصه هــایــی کــه فــــقط بــاعث ســفیدی مـــوهـایـم شـــد

در حــالــی کــه قــصه ای کـــودکانه بــیش نـــــبود ...

دریــافـتم کــسی هـــست کــه اگــر بــــخواهــــد مـی شـــود و اگــر نـــه نـــمی شــــود ...

کـــاش نــه مــــیدویـــدم و نــه غــصه مــــی خــــوردم ...

فــــقط او را مــــیخــوانــدم...

فــــقط خــــــــدا !