نـه مـیشه بـاورت کـنـم ، نـه میـشه از تــو رد بـشـم

نـه میشـه خــوب مــن بـشـی ، نــه میـشه بـا تــو بـد بشـم

نـه دل دارم کـه بشـکنی ، نـه جــون دارم فــــدات کنـم

نـه پـای مـــونـدن مـنی ، نـه میتــونـم رهــات کنــم

نـه میتــونـه تــو خلـوتـش دلــم صــدا کنــه تــورو

نـه میتــونم بگـم بمــون نـه میتــونم بگــم بــرو

کجــا بــرم کــه عطــر تــو نـپیـچـه تــوی لحــظـه هــام

قصــه مــو از کجــا بگــم کــه پانگــیری تـو صــدام

چــه جــوری از تــو بگــذرم تــویی کــه معـنی منـی

تــویی کــه از مـنی اگـــر تـیــشه بــه ریـشـه مـیزنی

نـه ســاده ای نـه خطـــ خـطی ، نـه دشـمنی نـه همــنفس

نـه بـا تــو جـای مــونـدنه ، نـه مــونـده راه پیـش و پـس

نمیشـه بـا تــو باشــم و اسـیر دســت غــم نشــم

فقــط میخـــوام بـا خــواستـنت تــا هستــم از تــو کــم نـشـم...

در هــیاهــوی زنــدگــی دریــافـتم چــه دویــدن هـــایی کـــه فــــقط پــاهـایـم را از مـــن گـــرفــت

در حــالــی کــه گـــویـی ایـــــستاده بـــــــــودم ...

و چــــه غــصه هــایــی کــه فــــقط بــاعث ســفیدی مـــوهـایـم شـــد

در حــالــی کــه قــصه ای کـــودکانه بــیش نـــــبود ...

دریــافـتم کــسی هـــست کــه اگــر بــــخواهــــد مـی شـــود و اگــر نـــه نـــمی شــــود ...

کـــاش نــه مــــیدویـــدم و نــه غــصه مــــی خــــوردم ...

فــــقط او را مــــیخــوانــدم...

فــــقط خــــــــدا !