گفت بگو ..

گفتم...

گفت : پيش از آنکه بروم بگو...

گفتم...

گفت : در تو آرامش را مي جستم , در کلامت , نگاهت , گويشت ...

پس بگو , برايم حرف بزن...

برايش گفتم ...

از آنچه او در من مي جست برايش گفتم ...

از آرامش , دوست داشتن , عشق..

او خواست آرامش کنم, غافل از اينکه با او آرام شده بودم...

اما افسوس..

گويا گفتن و گفتن هاي من برايش رنگ و بويي نداشت و کافي نبود...

آري گفتم , " گـــــــفتن هــــــــــاي بـــــــي اثـــــــــــر "

او رفت...

آنچه من نامش را "عشـــــــق" نهاده بودم , او نامش را " تــــــــــرس " نهاد...

آنچه نامش را " خويشتن داري " نهاده بودم , او نامش را " غــــــــــــــــرور " نهاد...

آنچه نامش را " وابستــــــــــگي " نهاده بودم , او نامش را " چسبـــيدن " نهاد...

اورفت وبگذشت از آنچه برايش گفتم

از عشق , وابستگي , دوست داشتن , دوستت دارم هاي غير پوشالي و حقيقي..

آري چون گفتم و " راست " گفتم اورفت...

شايد اگر " دروغ " مي گفتم او هنوز مانده بود...