درميان من و تو فاصله هاست
گاه مي انديشم
مي تواني تو به لبخندي اين فاصله را برداري
تو توانايي بخشش را داري
دست هاي تو توانايي آن را دارد
که مرا
زندگاني بخشد
چشمهاي تو به من مي بخشد
شور عشق و مستي
و تو چون مصرع شعري زيبا ،
سطر برجسته اي از زندگي من هستي ...
مــــیخــواهـى بــــروى؟!
بــــــهانــه مـــــــیخواهى؟
بــــــگذار مـــن بــــهانه را دســـــتت دهــــم…
بــــــــــــــــرو…
هـــرکــس پــرســید چــــرا؟
بـــگو لـــجوج بـــود!
هـــــمیشه ســـرسـختــانــه عـــاشقم بــــــود…
بــــگو فـــــــــریاد مـــیزد!
هــــمه جـــا فـــــــــــریاد مـــیزد کــه مـــــرا مــــــــیخواهــد…
بـــــگو دروغ مـــــیگفت!
مــــیگفت هــــرگـز نـــــاراحتم نــــــکردى…
بــــگو درگـــیر بـــــود!
هـــمیشه درگـــیر افــــسون نـــگاهم بــود…
بـــگو بـــى احــــساس بــــــــود!
بـه هــمه ى فــــریادهــا، تــــوهین هـــا و اخـــم هــایم فـــقط لــــبخند مـــــیزد…
بـــگو او نـــخواست!
نـــــخواست کــسى جــــز مــــن در دلــــش خــــانـه کــــند . . .
